ماده ۳۵۷ قانون تجارت، موضوع حق العمل کاری را به صورت کلی تعریف کرده است:
حقالعملکار کسی است که به اسم خود ولی به حساب دیگری (آمر) معاملاتی کرده و در مقابل حقالعملی دریافت میدارد.
البته در جریان باشید که ما هم حق العمل کاری در مورد فروش کالا یا خدمات داریم و هم حق العمل کاری در مورد خرید کالا یا خدمات که ما در این مطلب آموزشی به تشریح موضوع حق العمل کاری فروش میپردازیم.
در موضوع حق العمل کاری فروش ۳ طرف وجود دارد:
۱- آمر: فردی که به حق العمل کار امر میکند تا کالا یا خدماتی را که متعلق به آمر است به شخص دیگری بفروشد.
۲- حق العمل کار فروش: فردی که از جانب آمر وظیفه دارد که کالا یا خدمات آمر را به خریدار بفروشد.
۳- خریدار: شخصی حقیقی یا حقوقی که کالا یا خدماتی را که مربوط به آمر است را از طریق حق العمل کار خریداری میکند.
ضمنا در بند ۱ بخشنامه شماره ۲۰۰/۹۷/۱۳۳ مورخ ۱۳۹۷/۹/۲۷ سازمان امور مالیاتی روال و تکالیفی را برای عملیات حق العمل کاری تشریح نموده است که بند ۱ این بخشنامه به شرح زیر است:
در مواردی که به موجب قرارداد حق العمل کاری در امر واردات، صادرات و خرید و فروش داخلی (موضوع ماده ۳۵۷ قانون تجارت مصوب ۱۳۱۱) و دفاتر طرفین (آمر و حقالعملکار) و سایر اسناد و مدارک مثبته (حسب مورد) محرز گردد که کالای خریداری / فروش رفته متعلق به آمر بوده و خریدار / فروشنده صرفا به عنوان حقالعملکار عمل نموده است، چنانچه مطابق فراخوانهای هفتگانه ثبتنام، آمر مودی مشمول مالیات بر ارزش افزوده باشد در این صورت مالیات و عوارض ارزش افزوده پرداختی/ دریافتی بابت خرید/ فروش کالاهای مشمول، به حساب آمر منظور میگردد ضمن اینکه صورتحسابهای صادرت خرید، فروش داخلی/خارجی، توسط حق العملکار به عنوان خرید و فروش حقالعملکار تلقی نمیگردد. بدیهی است در اینگونه موارد حق العملکار مشمول فراخوان
نظام مالیات بر ارزش افزوده می بایست ضمن انجام سایر تکالیف پیش بینی شده در قانون مالیات بر ارزش افزوده، صرفا نسبت به کارمزد دریافتی، صورتحساب صادر و مالیات و عوارض ارزش افزوده را محاسبه و از آمر وصول نماید.